فیلم django unchained فیلم قشنگی بود. زمانی آدمها را ( نه هر آدمی، باید پوستش سیاه می بود ) مجبور به برده داری میکردند و اگر مهر بردگی روی پیشانیش میخورد تا آخر عمر باید برده میبود. الان آدمها را گرسنه نگه میدارند تا خودشان دنبال بردگی بروند. در سرزمین عزیزم ایران هیچگاه چیزی به اسم برده داری مرسوم نبوده اما باز هم فکر انگلیسی آمریکایی در ذهن عده ای رسوخ کرده و دارند به همان شیوه ۱۰۰ سال پیش آمریکایی ها برده داری میکنند. برده شان نباید از جایش تکان بخورد. باید کار کند و کار. دیگر مثل گذشته خبری از شلاق نیست و جایش را زبان و زخم زبان گرفته. زخم زبان به شیوه انگلیسی. آنقدر به کارمندشان استرس وارد میکنند که حال و هوای زندگی کردن از یادش میرود و مدام دارد به چیزهایی فکر میکند که اربابش به جان او انداخته است. برده یا همان کارمند باید بشیند سر جایش و فقط کار کند و کار.

سلام

پست تون خیلی جالبه!!!!!!!!!!!!!!

داشتم در مورد رفتار با مدیر بد اخلاق و صد البته خودخواه سرچ می کردم که به پست شما برخوردم

امیدوارم هر چه زودتر رهایی پیدا کنید...............

نه میگویم به طمع و هر چیزی که بخواهد شرافت من را از من بگیرد!!!! کاش تعریف آدم ها از شرافت یکسان بود و شرافت متغییری وابسته به زمان و شرایط نبود ....

فقط شعار بود . مرسی

نبینم بدخواه مدخواه داشته باشی داش یه دونه باشی

آقا گل گفتی حرف دل ما رو زدی دمت گرم خیلی با حالی